Wetenschappers tonen aan: de wijze van werken van de Raad voor Kinderbescherming bij Ouderverstoting werkt niet
Macip methode werkt wel
Tijdens het congres waarheidsvinding in de justitiële jeugdketen eind vorig jaar (2017) werd duidelijk dat de huidige richtlijnen op het gebied van omgangsregelingen bij scheidingen nergens op gebaseerd zijn. Hoogleraren Louis Taveccio en Geert Jan Stams presenteerden recent wetenschappelijk onderzoek waaruit blijkt dat het kind het liefst en het best bij allebei de ouders op moet kunnen groeien.
Dit staat haaks op het gevoerde beleid door o.a. de Raad van Kinderbescherming, die haar eigen 'koninklijke weg' blijft bewandelen. Maar wat is koninklijk aan een weg en manier die niets anders doet dan schade berokkenen aan kinderen die de omgang met één van de ouders wordt ontzegd.
Historie, hoe komt het dat het nog zo gaat zoals het gaat:
In het verlengde van de op 24 juni 1999 in de Grote Kerk van Breda door Stichting Kind en Omgangsrecht (inmiddels Stichting Vader Kennis Centrum), het toenmalige Platform Samenwerkende Cliëntenorganisaties in Jeugdzorg en Familierecht (Platform SCJF, in 2003 opgeheven) en het Ministerie van Justitie (inmiddels Ministerie van Justitie en Veiligheid) georganiseerde conferentie “Het belang van het kind – Van toverformule naar hanteerbare definitie” en de daar door Prof. Dr. Richard A. Gardner gehouden lezing over het ‘Parental Alienation Syndrome (PAS)‘, drong het Platform SCJF in haar reguliere overleg met het Landelijk Bureau van de Raad voor de Kinderbescherming in de daarop volgende jaren 2000/2001 bij herhaling sterk aan op erkenning door de Raad van het ouderverstotingssyndroom (PAS) als specifieke vorm van (geestelijke) kindermishandeling van scheidingskinderen door “verblijfsouders”.
Wat deed de Raad hiermee? Het volgende:
De Raad voor de Kinderbescherming die dit geenszins van plan was, heeft daarop in haar eenzijdige opdracht en door haar bekostigd door Ed Spruijt van de Universiteit Utrecht een zgn. literatuurstudie ter derangering van het ouderverstotingssyndroom laten verrichten, waarop de Raad zich in de jaren daarna steeds is blijven beroepen om het ouderverstotingssyndroom NIET te erkennen als vorm van kindermishandeling van scheidingskinderen. Met als gevolg: Hierdoor verliezen jaarlijks zo’n 15.000 (!) kinderen het contact met de uitwonende maar gezaghebbende (!!!!) ouder. De rechtspraak doet er vaak nog een schepje bovenop: als je maar lastig genoeg bent als verstoten ouder word je maar al te vaak gevonnist met de Koninklijke weg al dan niet gecombineerd met het afnemen ouderlijk gezag.
Het kind is hier NOOIT mee geholpen en juist dat toont nu een grote groep wetenschappers aan.
Mediation bij ouderverstoting werkt niet
Het platform is daarom blij met de bevindingen van o.a. professor Corine de Ruiter die aangeeft dat mediation NIET gaat werken bij Ouderverstoting. Dat er dus eerst een nul-meting moet plaatsvinden om er achter te komen of ouders er samen uberhaput via mediation uit kunnen komen; de reeds ruimschoots bewezen MASIC methode (USA en Canada). Een methode die dus nu vertaald is in het Nederlands en bij haar gratis opvraagbaar. Komt uit die NUL-meting naar voren dat ouders voorsorteren op ellende, is de Koninklijke weg (mediation) NIET de oplossing; zie bijlagen.
Deze ouders hebben een andere gerichte aanpak nodig, waarbij omgang met kinderen, juist in het belang van het kind, altijd geborgd hoort te zijn! Met andere woorden GEEN Koninklijke weg maar bijvoorbeeld het High Conflict Forum dat directief met ouders aan de slag gaat en werkelijk het belang van het kind voorop stelt.
Het platform herken Ouderverstoting zet zich door en voor de verstoten ouder in voor het verstoten kind. Ouderverstoting is kindermishandeling en past niet in onze huidige welzijnsstaat Nederland.
